Laos; zen by day, groovy by night :)

Hallootjes!

Hier een update vanuit het zuidelijkste puntje van Laos, Don Det, 4000 islands! Ongelooflijk dat er alweer een maand voorbij is, de tijd gaat heel erg snel hier :). Na mijn laatste dagje in Pai ben ik met drie jongens uit Manchester op de bus gestapt richting de grens van Laos. Het was een behoorlijk helse zes uur durende tocht. Onder begeleiding van one direction, westlife en backstreet boys reed de chauffeur midden op de weg, over de streep, door de bergen. Luid toeterend zodat tegenliggers in ieder geval wisten dat we er aan kwamen, dat dan weer wel. Maar twee keer ging het toch bijna mis. Gelukkig kwamen we veilig aan in Chang Kong, van waaruit we Laos al aan de overkant van de rivier konden zien liggen. We hebben 1 nachtje in dit plaatsje geslapen, en de volgende ochtend werden we heel vroeg naar de grensovergang gebracht. Nadat we ons visum geregeld hadden, waren we in Laos, waar we opnieuw in een busje moesten die ons naar de boot bracht. Van tevoren vroeg ik me af hoe erg het landschap van Laos nou werkelijk zou verschillen van dat van Thailand, maar direct nadat we de grens over waren was het landschap al compleet anders. Laos is veel groener met wegen van asfalt en huizen van beton in plaats van bamboe. Ook rijdt het verkeer rechts in plaats van links door de ex kolonialisatie van de Fransen. Na ongeveer een half uurtje kwamen we bij de boot en kon de tocht over de Mekong beginnen. De eerste dag hebben we ongeveer 7 uur gevaren door een prachtig groen landschap met beboste heuvels, waarbij we vele gekleurde vissersbootjes, kleine dorpjes en spelende kinderen in het water hebben gezien. De zeven uur vlogen om. In de namiddag zijn we aan wal gegaan voor een tussenstop van 1 nacht. Hoewel het dorpje was ingesteld op toeristen, was het toch allemaal behoorlijk primitief en at ik die avond curry met gratis kakkerlak. Gelukkig konden we de dag erna dus weer snel door. De tweede dag verschilde niet heel erg van de eerste, behalve dat een Nederlander (natuurlijk) het een goed idee vond om de boot om te toveren tot partyboot. Die dag vaarden we dus onder begeleiding van techno over de Mekong. Aan de meehobbelende hoofdjes kon je direct zien waar de Nederlanders en Duitsers zaten, de rest keek in het begin een beetje zuur (met name de locals), maar na een paar biertjes kwam het wel los. In de namiddag kwamen we aan in Luang Prabang, waar ik in totaal 4 daagjes gebleven ben en me zeer goed vermaakt heb. Luang Prabang was compleet anders van alles wat ik daarvoor in Thailand had gezien. Het deed een beetje Frans aan, met vele restaurants met gekleurde lichtjes langs de Mekong, wijn, westers eten en zelfs Franse auto`s. Dit natuurlijk afgewisseld met veel tempels. Ik heb hier al een dag gevuld met alleen maar rondlopen. In de avond kwam ik terecht bij een restaurantje waar een modeshow met traditionele Laotiaanse kleding werd gehouden, wat heel mooi was. Ook was de nachtmarkt heel erg leuk. Ik heb verder de prachtige Kuang Si watervallen bezocht met mijn hostel, waarbij we helemaal naar boven geklommen zijn en in de waterval gezwommen hebben. In de avond ging ik meestal naar Utopia, een hele fijne chillplek met heel veel kussens. Wat een beetje jammer is, is dat alles in Laos na 23.30 uur sluit, waardoor uitgaan niet echt heel goed mogelijk is. Het enige wat tot diep in de nacht open is, is de bowlingbaan net buiten de stad. Rond 23.00 staan de tuktuks daarom al klaar, en vertrekt iedereen richting de bowlingbaan! Hier heb ik dan ook heel wat strikes gegooid ^^. Wat verder bijzonder was, was mijn ervaring bij het Big Brother Mouse huis, waar ik op aanraden van Eliane naartoe ben gegaan. Hier kun je elke dag tussen 17 en 19 naartoe om Laotiaanse studenten te helpen met het verbeteren van hun Engels of om ze te helpen bij hun huiswerk. Toen ik op een gegeven moment aan een student vertelde dat ik uit Amsterdam kwam, vroeg hij of ik dan ook Maastricht kende, waarop ik dacht dat ik hem verkeerd verstaan had. De meeste studenten wisten namelijk nog niet eens Nederland aan te wijzen op de kaart Maar ik had het toch echt goed verstaan. Het bleek dat een van zijn vrienden een scholarship had gekregen in Maastricht en daar in augustus voor een half jaar naartoe ging om te studeren! Toen hij hoorde dat ik een tijdje in Maastricht had gewoond was hij daar heel blij mee en vroeg hij de oren van mijn lijf over hoe het er daar aan toe ging. Deze jongen, Her, sprak enorm goed Engels, in tegenstelling tot de meeste andere studenten, en hij begreep alles wat ik zei. De volgende dag kreeg ik een e-mailtje (we hadden contactgegevens uitgewisseld) van de docent van Her, waarbij hij me uitnodigde bij hun school om te komen vertellen over Maastricht. Dit aanbod kon ik natuurlijk niet afslaan en die avond werd ik bij mijn hostel door een student opgepikt en ben ik achterop de scooter naar het schooltje gereden, waar ik werd opgewacht door muziek makende studenten. Het bleek te gaan om een avondschooltje, genaamd SMILE, opgezet door een Amerikaan waar de kinderen vrijwillig naartoe konden in de avond. De Amerikaan doet dit zelf ook allemaal geheel vrijwillig en met heel veel toewijding. Niet alleen leren ze hier de taal, de docent probeert ze ook zoveel mogelijk te begeleiden bij het vinden van een scholarship of baan. Het waren allemaal supergemotiveerde leerlingen maar eigenlijk waren hun achtergrondverhalen allemaal heel triest. De meesten kwamen uit zeer arme gezinnen met wel tien kinderen, waarbij niet veel aandacht voor hen was en velen hadden verslaafde ouders. Vaak woonden zij ver buiten Luang Prabang, en daarom sliepen veel studenten ook in het schooltje omdat het onveilig was om laat nog terug te gaan. Het was namelijk al een paar keer voor gekomen dat ze in de nacht werden op gewacht door wat zij zelf 'gangsters' noemden. Het was dan ook heel bijzonder dan Her een scholarship in Maastricht had weten te bemachtigen. Ik mocht in de les veel vertellen over de stad en heb dingen verteld bij foto's. Verder mochten de studenten mij vragen stellen en mocht ik de studenten daarna vragen stellen over hoe het er bij hun aan toe ging in hun lessen. Met Her heb ik afgesproken hem zeker weer te zien in Augustus, dit maal in Nederland!

Na Luang Prabang ben ik afgereisd naar Vang Vieng, waar zo een beetje de hele dag door gefeest wordt. Iedereen komt er eigenlijk om te tuben, waarbij je in een grote band met de stroming van de rivier mee drijft. Maar eigenlijk gaat het meer om drinken bij de tussenliggende barretjes. Op mijn tubing dag heb ik dan ook misschien 15 minuten in mijn tube doorgebracht. Er liggen vier barretjes aan de rivier, die we allemaal af gegaan zijn. Het tuben zelf tot aan het stadje zou eigenlijk 3,5 uur moeten duren, maar omdat de tubes voor 20 uur terug moeten zijn neemt iedereen altijd de tuktuk terug na de vierde bar. Na het tuben is Segura Bar de place to be, waar het bierpongen en dansen vrolijk verder gaat. Ladyboys, lachgas en happy shakes ook aanwezig. Bizar eigenlijk dat lachgas en happy shakes, pizza, cookies alles gewoon overal te koop is, maar het beleid wat overige drugs betreft enorm streng is. Verder ben ik nog naar de Blue Lagoon gefietst, een stuk van de rivier met helderblauw water en ik heb de bijbehorende grot bezocht. Er was ook een heel leuk ' Duits-Thais' restaurant in Vang Vieng, waarvan de eigenaar 37 jaar in Duitsland had gewoond en zeer goed Engels sprak. Hij kwam bij het groepje waar ik mee at aan tafel zitten en vertelde van alles over de Laotiaanse cultuur. Hij vertelde bijvoorbeeld waarom het eten zo duur is, ze halen namelijk alles uit Thailand en produceren alleen voor zichzelf. Ook vertelde hij over de Laotiaanse taal, die maar uit 2000 woorden bestaat! Ze kennen bijvoorbeeld geen beleefdheidsvormen, maar zeggen gewoon voor alles ' ik wil'. Gevoelens kunnen ze ook niet echt uitdrukken en ik hou van jou kennen ze niet, niet een heel romantisch taaltje dus :). Na drie dagen in Vang Vieng was ik een beetje ziekjes en daarom heb ik nog twee dagen op een organische boerderij net buiten het stadje doorgebracht, waar ik mijn tijd spendeerde aan het melken en voeren van geiten. Dit was overigens zwaarder dan het klinkt, want het voer van de geiten (gras) wordt door de boeren zelf verzameld, geplukt en fijngehakt. De routine ging als volgt: om 7 uur op, stallen uitmesten, water verversen, geiten melken, voer plukken (ongeveer een uur), voer fijnmalen, geiten voeren. Om 13 uur begon de routine weer van voor af aan. Dit alles met ongeveer 40 graden. Maar het was zeker leerzaam en ik kreeg ook te zien hoe geitenkaas gemaakt werd, heel leuk.
Na twee dagen ben ik doorgereisd naar Vientiane, de hoofdstad. Hier is eigenlijk vrij weinig te beleven, hoewel de stad zelf op zich wel mooi is. Ik heb vooral een beetje rondgelopen op de avondmarkt en heb de ' Arc de Triomphe' bezocht, een soort namaak van de Franse versie, maar dan met Boeddha's. De eerste nacht hier was wel behoorlijk dramatisch, rond 2 uur in de nacht werd ik wakker van een driftig om zich heen slaande kamergenoot. Onze bedden bleken vol te zitten met bedwantzen! Zo groot dat we ze gewoon konden zien lopen. Samen met mijn kamergenootjes ben ik uiteindelijk maar midden in de nacht naar een ander hostel gegaan, want slapen was echt onmogelijk. Gelukkig heb ik ze volgens mij niet meegenomen. Na twee daagjes had ik het wel gezien en ben ik afgereisd naar mijn laatste bestemming in Laos, 4000 islands! De weg hier naar toe was ook een ervaring op zich, de slaapbus. Deze bestaat uit twee rijen kabouter stapelbedjes, waarbij het de bedoeling is dat 1 bedje gedeeld wordt door twee personen.. Aangezien ik deze bus alleen deed, zat ik niet echt te springen om gezelschap in mijn bed, en dat begreep het Franse koppel in het bed naast mij ook. Met z'n drieen hebben we er daarom enorm gehoest, geniest en gerocheld als er iemand door het gangpad liep en om de zoveel tijd riep de jongen zo luid mogelijk: 'Where is your boyfriend??', waarop ik 'Toilet!' terugriep. Onze missie slaagde, ik hield mijn bed voor mijzelf. Helaas voor korte duur, bij de volgende stop stapte er een nieuwe lading in, en moest ik mijn bed toch echt delen met iemand anders. Gelukkig was een meisje van mijn lengte en ging het uiteindelijk allemaal prima. De volgende dag moest ik nog even een stukje met de boot, en kwam ik aan in Don Det, 1 van de vele 4000 eilandjes. Het is hier opnieuw heel anders dat alles wat ik tot nu toe gezien heb, maar enorm chill. Overal zijn chille barretjes en bamboehutjes langs de rivier en er hangt een hele relaxte sfeer. Hier kwam ik in het hostel weer drie meisjes uit Pai tegen, en samen met hen heb ik hier nu twee dagen doorgebracht. We hebben een hele grote waterval bezocht, zijn naar een strandje geweest, hebben bij het zwembad gelegen en samen yoga gedaan. Morgen reizen we samen verder naar Siem Reap, Cambodja. Ik ben blij dat we dit samen doen, want heb gehoord dat het bij de grensovergang een beetje een corrupte boel is. Verder is er in Azie vanaf morgen Nieuw Jaar, wat gevierd wordt met een waterfestival. Dit gaan we in Cambodja meemaken, dus ik ben benieuwd! Het wordt een behoorlijk lang verhaal dus ik ga er nu een eind aan breien. Ik spreek jullie snel weer en zal nu echt eens wat foto's gaan plaatsen!

xxxxxx