Cambodja; een paar stappen terug in de tijd
Blijf op de hoogte en volg Tessa
08 Mei 2015 | Cambodja, Kâmpôt
Vanuit Laos, 4000 islands, ben ik met de drie Engelse meisjes doorgereisd naar Siem Reap, het stadje waar iedereen verblijft om de Angkor, het zevende wereldwonder, te bezoeken. Siem Reap is een best wel moderne stad, vrij klein, maar al groter dan de hoofdstad van Laos. Er is een enorm pub street gebied waar het nachtleven tot in de vroege ochtend doorgaat. Met de muziek zijn ze nog niet helemaal bij, ik heb zelfs in mijn zomerjurkje op last christmas staan dansen! Verder zijn er in Siem Reap bijvoorbeeld ook een Starbucks en Hard Rock cafe te vinden. Er stroomt een rivier doorheen en in de avond wordt alles heel mooi gekleurd verlicht, waardoor het een fijne plek is om te zijn. De eerste dag heb ik in Siem Reap een paardrijtour gedaan, dit was de enige plek in heel Cambodja (misschien wel in heel Zuid-Oost Azie) waar dit kon. De tour was ontzettend leuk, over het platteland, door de rijstvelden en door allerlei dorpjes. In alle dorpjes kwamen de kinderen naar buiten rennen om te zwaaien zodra ze de paarden hoorden of zagen en omdat het Khmer nieuw jaar was, werd er overal luide Cambodjaanse muziek gedraaid en gedanst. Met de jongen die de tour gaf (en deze begon met 'Okaaaay sister, there we go!'), kon ik het goed vinden en hij nodigde me uit om in het dorpje waar hij geboren was nieuw jaar te komen vieren de dag erna, nieuw jaar duurt hier namelijk drie dagen. Dit aanbod kon ik natuurlijk niet afslaan. De dag erna werd ik dan ook vroeg in de ochtend opgepikt door Thun, de tourgids, en ben ik achterop de scooter meegereden naar zijn geboortedorpje op het platteland. Hier hebben we samen met het dorp nieuw jaar gevierd, wat ontzettend leuk en bijzonder was! Veel mensen haddden volgens mij eigenlijk nog nooit toeristen gezien. Op de jongeren na sprak niemand Engels en de kindjes vroegen steeds wat er gebeurd was met mijn huid. Maar iedereen was ontzettend lief. Onze hoofdactiviteit die dag was eten, en iedereen hield mijn bord goed in de gaten om te zorgen dat er nooit minder dan drie happen op lagen. Er was een soort ritueel waarbij een aantal monniken een uur lang gebeden opzeiden, daarna was het tijd voor het waterritueel, waarbij een groot watergevecht plaatsvond en daarna met baby talkpoeder besmeurd werd voor goed geluk in het nieuwe jaar. Daarna werd er op Cambodjaanse muziek gedanst en vervolgens gingen we weer verder met eten.
De dag erna ben ik met de drie Engelse meisjes de Angkor, het grootste religieuze monument ter wereld, gaan bezoeken. We waren er voor zonsopgang en hebben de zonsopgang bij de Angkor Wat bekeken, wat heel erg mooi was. Daarna hebben we een rondje gemaakt en wat andere oude tempels en ruines bezocht, heel indrukwekkend. We hebben onder andere ook de Ta Phrom bezocht, de tempel die gebruikt wordt in de computerspelletjes van Tomb Raider en de Angkor Thom, een tempel bestaande uit enorme gezichten.
Na Siem Reap ben ik doorgereisd naar Mondulkiri, een plek waar eigenlijk niet heel veel toeristen komen maar waar je heel goed trekkings kan doen of kan helpen bij een olifantenopvang. Dit laatste is waarvoor ik ging. De beste plaats om in Mondulkiri als toerist te verblijven is Sen Monorum, wat bestaat uit twee stoffige straten. De mensen spreken vrijwel geen Engels en het is een behoorlijk primitieve bedoening. Ik sliep bij de olifantenopvang, waar ik twee dagen heb geholpen. De olifantenopvang is een plek waar oude of gewonde olifanten terecht komen, een soort bejaardentehuis voor olifanten eigenlijk. De olifanten krijgen hier een omgeving die zo dicht mogelijk bij hun natuurlijke omgeving in de buurt komt, zodat ze de laatste jaren van hun leven nog een beetje kunnen leven hoe dat eigenlijk zou moeten. We hebben de olifanten geobserveerd en heel veel geleerd over hun gedrag, maar eigenlijk waren de verhalen achter de olifanten heel zielig. De meeste olifanten waren namelijk hun hele leven gebruikt voor toerisme, en waren daardoor compleet verleerd hoe ze zich zouden moeten gedragen in een natuurlijke omgeving. Normaal gesproken eet een olifant bijna de hele dag door (20 uur lang!) bamboe, bananenblad en andere bladeren. Ook gaan ze een paar keer per dag het water in om zichzelf koel te houden. Wanneer ze gebruikt worden voor toerisme kunnen ze niet eten, en krijgen ze slechts twee keer per dag een maaltijd met heel veel suiker, zodat ze toch genoeg energie krijgen. In bad kunnen ze ook niet, dus eten en in bad gaan zijn dingen die de meeste olifanten in de opvang verleerd zijn en waar ze nu hulp bij nodig hebben.Een olifant is verder helemaal niet gebouwd om voor lange tijd bereden te worden en krijgt hierdoor vaak ernstige vergroeiingen of abcessen. Omdat de Cambodjanen geloven dat het ongeluk brengt als een olifant door fokkerij geboren wordt, moeten ze als baby uit het wild gehaald worden. Om ze vervolgens tam te krijgen, mishandelen ze de diertjes om ze vervolgens op te vangen en te 'redden'. Zo raakt de olifant aan de mensen gehecht en luisteren ze naar de mensen. De olifant is nu aan het uitsterven. De opvang doet in de omgeving van alles om te Cambodjanen te helpen en armoede te bestrijden, zodat olifanten niet nodig zijn voor hun inkomsten. Het vrijwilligerswerk bestond daarom uit helpen op de plantages. Wie ooit naar Azie gaat; rijd alsjeblieft geen olifant! Ze kunnen het echt niet aan.
Vanuit het primitieve Mondulkiri ben ik naar Phnom Penh, de hoofdstad gegaan. Hier had ik een heel mooi hostel met zwembad en gezellige mensen. Voor mij was Phnom Penh zelf een groot doolhof waar alle straten hetzelfde waren en op zich is de stad zelf niet heel bijzonder. Waar iedereen eigenlijk voor komt, zijn de Killing Fields en de S21. Na dit bezocht te hebben, ben ik de Cambodjanen met hele andere ogen gaan bekijken, want iedere Cambodjaan heeft vandaag de dag direct of indirect te maken gehad met de genocide die hier 40 jaar geleden plaatsvond. Waar het op neer komt, is dat er een communistische partij, de Khmer Rouge onder leiding van Pol Pot, aan de macht kwam. Deze partij wilde een nieuw communistisch rijk, de Angkar stichten waarbij de rijstproductie drie keer zo groot moest worden waardoor iedereen minimaal 12 uur per dag onder barre omstandigheden op het platteland moest werken. Iedereen die ook maar enigzins een bedreiging was, bijvoorbeeld mensen die uit de steden kwamen of zelfs maar een bril droegen, kwam eerst in de gevangenis (S21) en werden daarna naar een van de vele killing fields gebracht, een soort concentratiekampen. Tijdens de periode dat de Khmer Rouge aan de macht was, is bijna een kwart van de Cambodjanen uitgeroeid (sorry, ik beloof dat ik na dit stukje alleen nog maar gezellige activiteiten ga beschrijven). Veel mensen stierven in deze periode door honger of ziekten, of werden omgebracht op een van de killing fields. Bij het bezoek aan de killing fields kreeg iedereen een audiotour, deze was er zelfs in het Nederlands en deze leidde ons rond langs alle gruwelen die hier hadden plaatsgevonden. Over het hele terrein waren nog steeds botjes en kledingstukken te zien, die elk jaar met de regen opnieuw boven komen drijven. Tevens is er een groot monument met alle schedels die zijn gevonden, de meeste met grote verminkingen, want de mensen werden doodgeslagen om kogels te besparen. Wat het meeste indruk maakte was de Killing Tree, waar baby’s voor de ogen van hun moeder tegen werden doodgeslagen, dit was de snelste manier om van ze af te komen. In de oude S21 gevangenis waren portretten te zien van alle mensen die tijdens dit bewind vermoord zijn. Al met al was het een zware, indrukwekkende dag waar ik wel even van moest bijkomen. De andere reden waarvoor ik persoonlijk naar Phnom Penh was gekomen, was wat luchtiger; de H&M. Ik was mijn Asian Pants een beetje zat, maar passende shorts zonder olifantenprintjes waren onmogelijk te vinden, dus H&M kon ik wel even gebruiken. Volgens google zou deze er moeten zijn in Phnom Penh. Samen met Maya, een Duits meisje ben ik dus op pad gegaan en hebben we 2,5 uur in de hitte lopen zoeken. Geen enkele tuktukchauffeur die we de weg vroegen wilde op de kaart aanwijzen waar we waren, maar volgens allen was de straat van de H&M was wel ‘very far’, reden genoeg voor ons om aan te nemen dat we dichtbij waren. Uiteindelijk kwamen we aan in de toren waar het zou moeten zijn en hier werd ons verteld dat er helemaal geen H&M was in Cambodja! In de toren was alleen een of andere vage opslagplaats. Achja, we hadden tenminste wat van de stad gezien.
Na Phnom Penh was het dan eindelijk tijd voor de plek waar ik al 1,5 maand naar uit aan het kijken was, het strand. Eerst twee daagjes op het toeristische Sihanoukville verbleven, en daarna afgereisd naar het eiland Koh Rong, paradijs op aarde! Prachtige witte stranden met turquoise water, palmbomen en gekleurde vissersbootjes. Op dit eiland is de enige activiteit chillen. Tot dat moment had ik vrijwel iedere dag wat ondernomen dus ik vond het echt heel fijn om nu even de hele dag niks te doen en op het strand te liggen met mijn boek en een kokosnoot. Op Koh Rong kwam ik echt belachelijk veel mensen tegen die ik eerder mijn reis had ontmoet, zelfs mensen die ik een maand daarvoor in Pai voor het laatst gezien had. Ook de drie Engelse meisjes waar ik in Siem Reap afscheid van had genomen kwam ik hier weer tegen. Veel mensen vinden Koh Rong zo fijn, dat ze er een lange tijd blijven. Ik ben ook een dagje meegegaan met een boottrip, waarbij we in een vissersbootje om het eiland zijn gevaren. Het tochtje begon rustig en gemoedelijk, tot de kapitein (die overigens misschien 15 jaar was) hersensplijtende Cambodjaanse muziek op zette. Cambodjaanse muziek is een soort mix tussen reggaeton en drum en base met Cambodjaanse lyrics, afgewisseld met diepgaande Engelse zinnen als 'I like sex with my ex'. In het begin was het nog wel leuk, maar na tien minuten vond niemand het meer grappig en kregen we de kapitein, die er duidelijk wel van genoot, zo ver om het af te zetten. Eerst hebben we gesnorkeld, daarna zijn we gaan vissen. Nouja, eigenlijk ging de kapitein vissen. Elke tien seconden hoorden we heel hard ‘ aaah Fish!’ en had hij er weer een te pakken. De rest van de groep ving er precies nul. Nadat de kapitein er ongeveer tien gevangen had, meerden we aan op Long Beach, het prachtigste strand wat ik ooit gezien heb. Hier hebben we de gevangen visjes gebarbecued en opgegeten, en daarna de zonsondergang gezien. Na zonsondergang gingen we opnieuw snorkelen, maar nu in het donker. In het water waren we nu omgeven door lichtgevende plankton, heel leuk!
Na een paar dagen Koh Rong ben ik afgereisd naar alweer mijn laatste bestemming in Cambodja, Kampot, opnieuw een heel relaxt plaatsje aan een rivier. Bij aankomst had iemand uit mijn bus met dezelfde tas mijn tas meegenomen en de zijne achtergelaten! Veel mensen hebben dezelfde tas als ik, en bij het busstation, waar ze heel lief en behulpzaam waren, zeiden ze dat het wel vaker was voorgekomen. Ik heb twee uur bij het busstation gewacht en toen kwam de jongen, ook een Nederlander, gelukkig terug met mijn tas. Kampot zelf is een heel fijn plaatsje om te zijn met een chille sfeer en veel Franse architectuur. Omdat het zo dicht bij de zee ligt, is er heerlijke verse vis te krijgen. Ik had een heel erg leuk hostel, de Magic Sponge, en samen met een Oostenrijker uit het hostel heb ik een scootertje gehuurd en hebben we de omgeving verkend. Kampot staat bekend om zijn pepers, en in de omgeving zijn dan ook peperplantages te vinden. Verder zijn we een national parc in gegaan, waar we met onze scooter een berg hebben beklommen. We waren zo hoog dat we in de wolken waren. Op de top van de berg stond een spookhotel, dit hotel was tijdens het bewind van de Khmer Rouge achtergelaten en daarna was er niks meer mee gedaan. De wolken eromheen maakten het geheel nog wat onheilspellender. Na een paar daagjes Kampot werd het tijd om Cambodja te verlaten, op naar Vietnam! Ik had zoveel goede dingen gehoord dat ik heel veel zin had om hierheen te gaan, maar omdat ik het zo fijn had gehad in Cambodja vond ik het ook wel heel jammer om weg te gaan. Ik had mijn bus naar Ho Chi Minh City (Saigon) geboekt bij hetzelfde busstation dat me zo goed opgevangen hadden en toen ze me kwamen ophalen hadden ze een groot roden lint voor om mijn tas meegenomen zodat ik hem niet nog eens zou kwijtraken. “Guard it with your life” was het motto van de chauffeur en hij heeft wel tien keer lachend gecheckt of de tas op dezelfde plek stond. Een vrolijke afsluiter van mijn avontuur in Cambodja. Het openbaar vervoer is verder overigens het enige wat ik zeker niet zal missen uit Cambodja, ik denk dat er letterlijk geen enkele keer geweest is dat ik de bus niet minimaal drie kwartier te laat was (geen pretje met 40 graden) en vervolgens kwam ik meestal in een zweterig busje waar het nog te krap was om iets uit je tas te pakken. Airco was er wel, maar werd meestal niet aangezet om bezine te sparen. 'Maar ik denk wel dat we bij aankomst een kilo aan zweet kwijt zijn', aldus een positieve medereiziger. Tijdens mijn busreis van Siem Reap naar Sen Monorum bleek ik zelfs een bus betaald te hebben die helemaal niet bestond. Tijdens mijn laatste overstap in de namiddag bleek dat de bus die ik moest hebben alleen in de ochtend ging, waardoor ik een nacht in het plaatsje moest overnachten. Gelukkig mocht ik de ochtend erna gratis met de lokale bus mee.
Zo dat is een behoorlijk verhaal geworden! Hoe is het nu in Nederland, ook een beetje zomer aan het worden?
-
08 Mei 2015 - 14:06
Mama En Papa:
Heey lieve Tes! Wát een verhaal weer zeg, geweldig! We zijn ontzettend trots op je en we houden van je met 100 miljoen kusjes!!!! Xxxxxxxxxx -
08 Mei 2015 - 16:30
Riet DeWeijer:
hallo Tessa wat kun jij geweldig boeiend je belevenis vertellen ik heb er van genoten
Nou lieverd geniet er maar weer fijn van liefs oma
-
10 Mei 2015 - 14:05
Milou:
Suuuuper leuke verhalen Tes! Echt geweldig om te lezen :) Vandaag is het even zomer in Nederland... lekker in het zonnetje jouw blog gelezen. Helaas vanaf dinsdag weer regen en grijs. Heel veel liefs! -
10 Mei 2015 - 15:20
Anniek :
Wat heerijk om allemaal te lezen en je schrijft super leuk :)
Over 8 weekjes kom ik ook!
Geniet ervan!
Kusjessss -
10 Mei 2015 - 21:46
Sharon:
Ah Tes super leuk allemaal! Heb echt hardop zitten lachen hier. Heel veel plezier in Vietnam!! Dikke kus xxxx -
11 Mei 2015 - 19:25
Silvie:
Tessebessieee<3
Heel leuk om je avonturen te lezen Tes! En krijg af en toe een grote grijns op mijn gezicht bij bepaalde opmerkingen en je heerlijke verhalende manier van schrijven. Keep up the good work(Y) Dikke smakkerd,
Sil