Vietnam; verslaafd aan noedelsoep met ijskoffie

Xin chao, hallo, hierbij mijn update over bijna een maand reizen door Vietnam :)
Zodra ik bij Cambodja de grens verliet, verliep alles gelijk al een stuk georganiseerder en soepeler. Ik werd vlak na de grens opgepikt door de Vietnameze bus naar Ho Chi Minh City, Saigon.
In Vietnam zijn geen snelwegen, waardoor verplaatsen (bijna altijd door de bergen) een behoorlijke tijd kan duren, ook al is de afstand hemelsbreed niet erg groot. De bussen zijn daarom allemaal best wel luxe met stoelen waar je in kan liggen, airco, wifi en een wc (het allerbelangrijkst). De busreizen door Vietnam vond ik daarom altijd heel chill, zeker omdat het landschap ook nog zo prachtig is, het mooiste landschap tot dan toe en zeker ook het meest divers! Het ene moment reden we door jungle, dan weer langs de zee, door koffie- en theeplantages en dan weer door de bergen. Verder waren alle hostels in Vietnam ook een heel stuk mooier; in Cambodja sliep ik soms nog wel eens met een klamboetje in een houten hutje buiten, maar hier waren zelfs een aantal hostels met een rooftop bar of een zwembad. Hoewel het in Vietnam allemaal een stuk ontwikkelder voelde, spraken de Vietnamezen vrijwel geen Engels in tegenstelling tot de Cambodjanen, wat ik dus wel apart vond. Ook vond ik de Vietnamezen over het algemeen, met name in de grote steden en toeristische plekken, een stuk minder vriendelijk, soms waren ze zelfs ronduit onaardig of onbehulpzaam. De koffie in Vietnam is de lekkerste die ik ooit gedronken heb, een soort van romige, zoete chocolademelk-achtige textuur, maar dan koffie zegmaar. Ook heb ik een nieuw favoriet gerecht; Pho, een soep met rijstnoedels, rundvlees, limoen, chili en heel veel kruiden. Pho is een van de vele traditionele nationale gerechten van Vietnam en er zijn veel straatstalletjes genaamd 'Pho' te vinden die ook daadwerkelijk alleen Pho verkopen. Hier heeft het rundvlees de hele dag in de soep getrokken waardoor de smaak heel rijk is. De koffie en de Pho ga dus ik zeker missen uit Vietnam.

Bij aankomst in Saigon moest ik nog 20 minuutjes met de scooter naar mijn hostel, wat doodeng en heel grappig tegelijkertijd was. Alleen al in Saigon rijden 6 miljoen brommertjes, wat een enorme, maar echt enorme chaos oplevert, want verkeersregels zijn er volgens mij niet. De enige regel die geldt, is toeteren om te laten weten dat je er bent, dat je inhaalt of dat je er aan komt, wat neerkomt op constant toeteren en dit levert een continu orkest aan herrie op. Mijn chauffeur deed hier ook vrolijk zigzaggend met een enorme snelheid aan mee, waardoor ik soms wel even mijn hart vasthield. Verder was ik voor het eerst sinds Bangkok weer in een echt grote stad met hoge wolkenkrabbers, heel veel lichtjes, drukte en moderne winkels. In Saigon heb ik de eerste dagen het oorlogmuseum en de Cu Chi tunnels bezocht, dit zijn tunnels waar de Viet Cong soldaten zich tijdens de oorlog door verplaatsten. De tunnels zijn al wat aangepast wat breedte betreft, maar zelfs nu werd iedereen hier nog lichtelijk claustrofobisch. Hoewel de Vietnamoorlog mijn eindexamenonderwerp was geweest voor geschiedenis, was het bizar hoe veel ik al weer vergeten was, en het was heel interessant om alles weer op te halen en bijzonder om nu daadwerkelijk in het land te zijn waar het allemaal had plaatsgevonden. Wat heel leuk was aan Saigon, was dat het er stikte van de studenten die na schooltijd toeristen aanspreken om hun Engels te verbeteren. Zo werd ook ik de eerste dag dat ik er was aangesproken door een Vietnameze student tijdens een poging de straat over te steken (mission impossible), en hij heeft me de Notre Dam van Saigon en een oud postkantoor in Franse stijl laten zien, waarna we nog een koffie hebben gedronken. Verder heb ik nog een dag een ' traditioneel' uitstapje naar de Mekong delta, traditioneel op z'n Aziatisch. Ik heb volgens mij precies 5 minuutjes in een bootje over de Mekong gevaren. De overige tijd werd ik van familiebedrijfje naar kokossnoepjes-fabriek naar restaurant met 2 uur chillen in een hangmat-tijd gebracht. Ik kreeg zelfs een slang om mijn nek. Maar de 5 minuten over de Mekong waren wel leuk om te zien, al was er niet heel veel authentieks aan.

Op de laatste dag Saigon kwamen ook de drie Engelse meisjes (uit Pai) die ik in Koh Rong voor het laatst gezien had mijn hostel weer binnenlopen, en verder ben ik ze in Vietnam daarna nog twee keer op de meest random plaatsen tegengekomen; ik hoorde vanuit de verte mijn naam roepen en daar stonden ze dan ineens weer :). We kwamen maar niet van elkaar af. In het hostel leerde ik op de laatste dag ook nog drie Finse meisjes kennen, Taru, Iriis en Karoliina. Met z'n vieren zijn we naar Mui Ne gereisd, een klein plaatsje aan de zee waar veel gesurfd wordt en de sfeer erg relaxt is. Hier hebben we een paar dagen gechilld aan het strand of aan het zwembad, heerlijke vis vers uit de zee gegeten en een Vietnameze kookworkshop gedaan, waarbij we onze ingredienten bij een lokaal marktje bij elkaar hadden geshopt. Niet echt een vegetarier vriendelijke marktje (Muriel je zou hier gek worden), kippen met pootjes vastgebonden in een grote doos op elkaar gestapeld, varkentjes in z'n geheel aan het spit ronddraaiend en vissen spartelend in een bak met 10 cm water. Op het marktje mochten we allerlei exotische drankjes, fruit en lokale gerechtjes proeven, wat heel leuk en lekker was. Verder komt iedereen eigenlijk naar Mui Ne om de zandduinen te bezoeken. In een jeep reden we eerst naar de rode zandduinen, waar een soort van waterstroompje doorheen stroomde wat ervoor zorgde dat we door een soort gekke rode klei liepen. Na de rode zandduinen werden we naar de witte zandduinen gebracht, wat weer een totaal andere woestijnachtige omgeving was. Hier konden we met een quad doorheen rijden, wat heel leuk was.

Vanuit Mui Ne vertrokken Iriis en Taru terug naar Saigon en daarna naar huis, ze waren alleen maar voor eventjes op bezoek bij Karoliina, die hiervoor 4 maanden in Hong Kong had gestudeerd. Met Karoliina heb ik daarna mijn gehele tijd in Vietnam samen verder gereisd.
Onze eerste bestemming na Mui Ne was Dalat, waar we maar een nachtje bleven, maar opnieuw totaal anders was van alles wat ik daarvoor had gezien. Doordat het hoger in de bergen lag was het hier een stuk koeler en in de avond zelfs koud. Qua stad voelde het helemaal niet aan als Azie, maar eerder als Frankrijk door de brede boulevards, bouwstijl en parken met bloemen. Verder hebben we heerlijke Vietnameze koffie gedronken (het ligt tussen de koffieplantages) en wat sights bezocht. De volgende dag gingen we door naar Nha Trang, opnieuw een plaatsje aan zee, maar een heel stuk minder leuk dan Mui Ne. Zeer toeristisch en het stikt er van de Russen; zelfs menukaarten en uithangborden zijn in het Russisch. We vonden de sfeer er vreselijk en de mensen onvriendelijk, dus na een dagje strand zijn we snel met de nachtbus doorgereisd naar Hoi An, waar we al heel veel goede verhalen over gehoord hadden, en terecht zo bleek!

Hoi An is precies het plaatsje wat je je voorstelt als je denkt aan een traditioneel Vietnamees stadje, met heel veel schattige straatjes, marktjes en in de avond heel veel lampionnetjes en lichtjes. Waar Hoi An verder bekend om staat, is zijn vele tailors; in totaal zijn er meer dan 400 in de stad te vinden, en zodra je de straat op gaat wordt je dan ook al direct door een aantal benaderd om mee te komen naar het zaakje van een 'familielid'. Werkelijk alles kan je hier voor relatief weinig laten maken, zelfs schoenen of tassen. Je kan ter plekke model, printje en stof kiezen, of een foto laten zien en iets laten namaken. Behoorlijk overweldigend de eerste dag. We hadden besloten de eerste dag nog niks te laten maken en even rustig na te denken wat we wilden, maar dat ging natuurlijk helemaal mis en uiteindelijk heb ik zo veel laten maken dat ik een deel naar huis heb moeten sturen, alles bij elkaar een rib uit m'n lijf. Byebye yogaretreat en diving paddy. Maar Hoi An was zeker een van de leukste plaatsjes tot dan toe. Verder was de omgeving van Hoi An, inclusief stranden, ook heel erg mooi en de laatste dag hebben we samen een fietstocht door de rijstvelden gemaakt, waar vele boeren op het land aan het werken waren, inclusief Vietnameze hoedjes! Het is echt waar, vrijwel iedere Vietnamees draagt de hoed en we zagen ze dan ook overal tussen de rijstvelden uitsteken bij onze tocht. In Hoi An spraken we af met een vriend uit Hong Kong van Karollina, Pierre, en zijn vriend Tristan. Zij hadden net twee motoren overgekocht van twee andere jongens en wilden daarmee helemaal naar het Noorden reizen (we waren op dat moment ongeveer halverwege het land). In Vietnam doen heel veel mensen dit; in het Noorden (Hanoi) of Zuiden (Saigon) kopen ze een motor over, om ermee naar de andere kant van het land te rijden te rijden en de motor daar weer door te verkopen, de hostels hangen hier dan ook vol met advertenties. Er is een prachtige weg die helemaal van Noord door Zuid langs de zee loopt, dus zeker begrijpelijk dat zoveel mensen dit een goed idee vinden. Om een rijbewijs maakt niemand zich echt druk, en ik ben dan ook vrijwel geen enkele motorrijder tegen gekomen zonder minstens 1 'Vietnameze tattoo'; een schaafwond, snee of gebroken bot als gevolg van een verkeersongeluk. Helemaal risicoloos was het dus zeker niet. Maar Pierre en zijn vriend waren in ieder geval erg blij met hun motoren dus daar hebben we die dag een beetje mee rondgecrosst en naar het strand gereden.
Met mijn backpack een paar kilo zwaarder en heel wat Vietnameze Dong armer zijn we na een paar dagen doorgegaan naar Phong Nha national Park, een natuurpark wat nog niet zo lang geleden geopend is. Hier hebben we twee grotten bezocht, de Paradise Cave en de Dark Cave, beiden heel bijzonder. De Paradise was een bijna magische plek die me een beetje deed denken aan de droomvlucht in de Efteling. Heel groot en hoog met enorme stalagtieten en stalagmieten en heel mooi verlicht. De Dark Cave was een stuk avontuurlijker. We moesten er over het water naartoe ziplinen en daarna nog een stukje zwemmen. We kregen allemaal een lampje op ons hoofd, want de grot zelf was pikkedonker. In het begin was het slechts een beetje zompig en deed iedereen zijn best om de modder die er lag te vermijden, maar hoe verder we de grot ingingen, hoe meer modder we kregen en op een gegeven moment zakten we er bijna geheel in weg. Na ongeveer een kwartiertje kwamen we aan bij een modderpoel waar je als het ware op kon liggen; wat je ook deed, je bleef altijd drijven. Op een gegeven moment moesten we van onze gids onze lampjes uit doen en lagen we met z'n allen in een grot op een modderpoel te drijven, heel gezellig. Grap van de dag was dat 1 meisje modder in haar mond spetterde, maar doordat alles onder de modder zat, inclusief handen, kon ze het niet schoonvegen en moest ze de hele weg terug met haar tong uit haar mond lopen. Vanuit de grot zijn we teruggekayakt naar het vaste land en konden we het water in ziplinen.
Onze volgende bestemming was alweer helemaal in Noord-Vietnam, de hoofdstad Hanoi. In ons hostel was het een gezellige boel en we zijn heel veel leuke mensen tegengekomen. Ook Pierre en Tristan kwamen we hier weer tegen, die de motortour wonder boven wonder zonder kleerscheuren hadden overleefd en nu probeerden hun motoren weer kwijt te raken. Hanoi zelf heeft een leuk sfeervol oud centrumpje vol streetfood tentjes en goedkope drankjes (bier voor 25 cent), maar qua acitiviteiten is er niet heel veel te doen.
Het verkeer was in dit oude centrum gelukkig een stuk minder chaotisch dan in Saigon, hoewel we niet konden ontkomen aan het constante getoeter. Vanuit Hanoi hebben we een 'booze cruise' tour naar Halong Bay geboekt, wat precies is zoals het klinkt, met een groepje cruisen over Halong Bay inclusief gratis drank. Halong Bay zelf is Unesco Wereld erfgoed en bestaat uit meer dan 1500 kalkstenen eilandjes, erg prachtig. De eerste dag hebben we hier met de boot tussendoor gevaren en gekayakt en die nacht sliepen we op de boot. We hadden een heel schattig kamertje met uitzicht over de baai en het deed ons een beetje denken aan een mini-titanic, een lange gang met allemaal kamertjes. De dag erna moesten we alweer vroeg op en werden we naar een wat groter eiland gebracht, Cat Ba eiland, en afgezet bij een ander nationaal natuurpark. Hier begonnen we met onze brakke koppen aan een eeuwigheid durende hike naar een bergtop met 40 graden. Geen pretje tijdens de klim zelf, maar heel voldoening gevend toen we eenmaal de top bereikt hadden, want het uizicht was echt prachtig. Onze tourgids gaven we de bijnaam monkey man, want waar wij puffend en kuchend nauwelijks de berg op kwamen, sprong hij blootsvoets van steen naar steen terwijl hij ondertussen driftig met een waaier aan zwaaien was in een poging ons een beetje af te koelen. Na de hike tocht werden we naar ons eigen eilandje gebracht waar we met z'n allen een bungalow deelden en onze tweede nacht bleven slapen. We hadden een hele leuke groep, dus dat was erg gezellig. De dag erna werden we weer door een boot opgepikt en vaarden we door een floating market terug naar de kust, waarna we weer teruggebracht werden naar Hanoi.

Na Hanoi was het alweer tijd voor mijn laatste bestemming in Vietnam, Sapa. Karoliina moest helaas al terug naar Finland, dus in Hanoi namen we afscheid. Sapa is een heel schattig bergdorpje omgeven door honderden rijstplantages waar nog veel traditionele Vietnameze bergstammetjes werken en wonen. In Sapa heb ik samen met een Franse jongen, die we ook in ons hostel hadden leren kennen, een trekking gedaan met een vrouwtje met een hele aanstekelijke lach die zichzelf voorstelde als 'Mama Chu'. Dit was haar bijnaam omdat ze altijd zo goed voor iedereen zorgt en voor iedereen kookt. De eerste dag hebben we een trek van 25 km door de rijstvelden gemaakt. Het was zeker een van de mooiste plekken die ik ooit gezien had en een hoogtepunt in Vietnam tot dan toe. Qua tijd was het niet de beste tijd van het jaar, omdat de rijst net geplant was en dus nog niet de gele en groene kleuren had die de omgeving nog indrukwekkender maakten, maar zelfs nu was het al heel bijzonder om er doorheen te lopen. Op het land werd volop gewerkt door Vietnamezen in traditionele kledij, en af en toe kwam er een groepje buffalo's langs, begeleid door een kindje van misschien nog geen 12 jaar oud. In de middag kwamen we aan in het huisje van Mama Chu, waar we die nacht zouden blijven slapen. Het was heel erg basic, eigenlijk alleen maar een houten hutje met wat matrassen. Douchen gebeurde in een waterval ietsje verderop, de wc was een squatgat en koken gebeurde op een haardvuurtje in het hutje. In de avond heeft Mama Chu heerlijk voor ons gekookt en dronken we 'happy water', rijstwijn. De dag erna begonnen we aan onze tweede trek, terug richting Sapa.

Na Sapa ben ik weer teruggegaan naar Hanoi, waar ik nog twee nachtjes bleef. Hier ontmoette ik nog een Amerikaans en Nederlands meisje en met z'n drieen bezochten we een waterpuppetshow, een show waarbij handpoppen over het water beweging met op de achtergrond traditionele Vietnameze muziek. Een hele leuke afsluiter van mijn tijd in Vietnam. Hoewel ik een hele fijne tijd had gehad aan Vietnam, was het na een maand ook wel weer tijd voor iets nieuws. De dag erna ben ik vanuit Hanoi naar mijn volgende bestemming gevlogen, Kuala Lumpur, Maleisie! Maar daarover schrijf ik volgende keer :)